PSYCHOLOGIA PROCESU

Psychologia Zorientowana na Proces (Process Oriented Psychology – w skrócie POP) – inaczej praca z procesem, psychologia procesu, jest rozwijającym się od lat ’70-tych kierunkiem w psychoterapii, a także całościowym podejściem do człowieka i świata, który zajmuje się jednostką, parami, grupami oraz szerszym kontekstem społecznym.

Metoda ta zapoczątkowana została przez psychoanalityka jungowskiego i fizyka teoretycznego Arnolda Mindella i jego współpracowników. Następnie narastająca popularność tej metody zdobyła uznanie w wielu miejscach na świecie m. in. w USA, Japonii i Rosji.

Psychologia Procesu jest integralnym i całościowym podejściem wykorzystującym dorobek filozoficzny i praktyczny wielu innych koncepcji: psychologii analitycznej C.G. Junga, taoizmu, buddyzmu, Gestaltu, terapii komunikacyjnej i systemowej. Sięga również po dorobek i mądrość rdzennych kultur z całego świata. Jednocześnie Psychologia Procesu wypracowała szereg własnych narzędzi i technik, które pozwalają terapeucie odkryć indywidualny proces życiowy klienta (bądź grupy), pracować nad pogłębieniem świadomości oraz odnajdywać twórcze rozwiązania.

Uniwersalność metody pozwala na jej zastosowanie w wielu obszarach ludzkich doświadczeń. Od indywidualnego zastosowania do dolegliwości cielesnych, kłopotów w relacjach czy uzależnieniach po pracę nad systemem rodzinnym oraz nad napięciami różnorodnych grup społecznych.

W swoim podstawowym założeniu Praca z Procesem przykłada mniejszą wagę do wszelkiego rodzaju diagnoz psychologicznych, psychiatrycznych czy medycznych, które w konsekwencji mogą prowadzić do nadawania społecznych etykiet i kierunkować pracę terapeutyczną w stronę określonego celu. Zamiast tego skupia się na Procesie, rozumiejąc go jako przepływ doświadczenia.

Psychoterapeuta Pracy z Procesem bardzo uważnie bada całokształt przejawiającego się w danej chwili doświadczenia, zwracając szczególną uwagę na te elementy, które przejawiają się jako trudne, kłopotliwe czy przykre i których chcielibyśmy uniknąć. Swym natręctwem jednak nieustannie powracają, ponieważ często niosą ważną, lecz nie odczytaną informację.

Psychoterapeuta zatem podąża za procesem, pomagając klientowi uzyskać większą świadomość wszystkich tych marginalizowanych elementów, zrozumieć zawarty w nich przekaz i wykorzystać go dla indywidualnego rozwoju i lepszego funkcjonowania w świecie.

Metodę tą z powodzeniem stosuje się również w pracy z problemami różnorodnych grup, organizacji i całych społeczności.

“Praca z procesem jest dla mnie nauką naturalną. Psycholog zorientowany na proces bada naturę i podąża za nią, podczas gdy terapeuta programuje to, co jego zdaniem powinno się wydarzyć. Nie wierzę w terapię, ponieważ nie sądzę już, bym wiedział, co jest właściwe dla innych ludzi. Miałem do czynienia z tak dziwnymi przypadkami, że jako naukowiec postanowiłem wrócić do swojej pierwotnej koncepcji. Po prostu dokładnie obserwuję co dzieje się w drugiej osobie i co, w związku z jej reakcjami, dzieje się we mnie. Podążam za procesem. Jest to jedyny schemat jakiego się trzymam. Do niczego ludzi nie zmuszam. Ich ciala i dusze wiedzą znacznie wiecej niż ja.”

Arnold Mindell, twórca Process Oriented Psychology (POP)